Jedno z pytań dotyczyło takiej sytuacji:
Pan X – polski rezydent dla celów podatkowych – pracował dla firmy budowlanej z UK. Praca faktycznie miała miejsce w FIN, przez okres 167 dni. Wynagrodzenie płatne było przez firmę z UK. Ona też pobierała podatek od tego wynagrodzenia.
Pan X uważa, że opodatkowując swoje dochody w PL, powinien zastosować zapisy umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania PL-UK. Natomiast urząd skarbowy twierdzi, że Pan X powinien rozliczyć się wyłącznie w PL, gdyż właściwa umowa to uwowa PL-FIN, zgodnie z którą wynagrodzenie zagraniczne powinno być zwolnione z podatku w FIN, a więc opodatkowane tylko w Polsce. Urząd twierdzi również, że pracodawca niesłusznie pobrał podatek dla brytyjskiego fiskusa, gdyż podatek ten, zgodnie z wnioskowaniem urzędu, powinien być pobrany na rzecz fiskusa FIN.
I kto ma rację? 🙂
Zobaczmy:
Nie ulega wątpliwości, że Pan X jest polskim rezydentem podatkowym, a zatem podlega w PL nieorganiczonemy obowiązkowi podatkowemu i tutaj powinien rozliczyć swoje zagraniczne dochody.
Jedną z zasad międzynarodowego prawa podatkowego jest to, że praca podlega opodatkowaniu w państwie jej wykonywania. Tak jest skonstruowana Konwencja Modelowa OECD (pewien uznany przez kraje OECD wzór), na bazie której tworzy się umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania. To prowadziłoby do wniosku, że dochody Pana X w powyższym przykładzie powinny zostać opodatkowane w FIN (tym samym zwonione z opodatkowania w FIN i opodatkowane w PL), zgodnie z twierdzeniem urzędu.
Jednakże Konwencja OECD, a w ślad za nią umowy, stanowi jednak wyjądek od tej zasady. Co mówi wyjątek? Otóż wynagrodzenie za pracę w Państwie drugim (w naszym przypadku trzecim) powinno być opodatkowane tylko w pierwszym Państwie (u nas – w UK), jeżeli:
- pracownik nie przebywał w Państwie drugim więcej niż 183 dni;
- wynagrodzenie jest ponoszone przez pracodawcę, który nie ma siedziby na terytorium państwa drugiego (w którym praca jest faktycznie wykonywana);
- wynagrodzenie nie jest ponoszone przez placówkę (zakład), który pracodawca posiada w tym drugim kraju (u nas – w FIN).
A zatem w naszym przykładzie wszystkie te warunki zostały spełnione: Pan X przebywał w FIN krócej niż 183 dni, a jego wynagrodzenie było ponoszone przez pracodawcę w UK, a nie zaś przez jego placówkę w FIN.
Wynika z tego, że słusznie podatek od wynagrodzenia Pana X był potrącany w UK i na rzecz fiskusa brytyjskiego.
Ktoś w tym miejscu może jednak powiedzieć, że to są wnioski z regulacji umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania UK-FIN. I słusznie! Przecież właśnie ta umowa ma tutaj znaczenie, gdyż chodzi w tym miejscu o obowiązek podatkowy brytyjskiej firmy w Finlandii. W ten sposób rozwiązaliśmy kwestię tego, czy pracodawca z UK słusznie pobrał podatek od wynagrodzenia.
Ale jaką umowę powinien zastosować Pan X w tej sytuacji? Na pierwszy rzut oka odpowiedź nie jest łatwa. Ale satysfakcjonujący wniosek można wyciągnąć za pomocą eliminacji…
Czy Pan X powinien rozliczyć się zgodnie z zasadami umowy PL-FIN? Praca była tam wykonywana, to fakt, i to wszystko, co można na ten temat powiedzieć… Ale gdyby jednak próbować zastosować tą umowę, to:
-
wynagrodzenie było płatne w funtach, a nie w euro, więc nie ma możliwości przeliczania przy rozliczeniu w Polsce przychodu euro na złotówki
-
podatek był prawidłowo zapłacony w UK, natomiast gdyby miano zostosować umową PL-FIN, to zgodnie z metodą zaliczenia proporcjonalnego, nie byłoby czego odejmować od podatku w Polsce;
-
ryzyko za pracę Pana X, oraz ciężar wynagrodzenia ponoszony był przez główną siedzibę pracodwacy położoną w UK, nia zaś w FIN.
Te argumenty prowadzą nas do wniosku, że właściwą umową, którą Pan X powinien zastosować przy rozliczeniu zagranicznych dochodów, powinna być umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania PL-UK, jako że nie jest możliwe rozliczenie tych dochodów wedle umowy z Finlandią. Zgodnie z jej regulacjami dochody Pana X będą wyłaczone z opodatkowania w PL, jednak będą miały wpływ na ustalenie nowej stawki podatkowej, która zostanie zastosowana do polskich dochodów.
Od brytyjskiego przychodu Pan X może oczywiście odjąć 30% diety UK za każdy dzień pracy za granicą.
To wszystko 🙂
Następnym razem napiszę Wam o drugim przypadku, gdzie wniosek był zupełnie inny!
Pozdrawiam Was, Rafał
———————————
Zobacz, jak łatwo rozliczyć swój zagraniczny podatek, korzystając z ulgi abolicyjnej! Książka Jak rozliczyć zagraniczne dochody na PIT-36 i skorzystać z Ulgi Abolicyjnej – mój wielokrotny bestseller – plus wiele pożytecznych bonusów, dostępna jest właśnie tutaj. Zamów już dziś!
